Yolculuk

yağmurla gelen,
bir su damlası olsaydım

tutunup saçının bir tek teline

süzülmeden düşmek istemezdim tenine

Gül'e

sen bir limansan

gelen de olur, giden de

yüreğime demir de atsa

gözüm kalmaz benim hiçbir teknede.


 

Gözlerine Mektup

(durun bırakıp gitmeyin beni o kadar derinlere!)
 
Katlanmış kâğıtlardan
ve dokunulmuş tuşlardan kuşlar
uçuşuyor gözbebeklerinde.
Ve bulutların daha pembe
daha derin maviye çalıyor bu gece
deniz ayakuçlarına serilmişçesine.

Bahçesinde
düşlerinden bir türlü inemediğin
salıncak kurduğumuz bir ev,
vazonda her daim solmayan bir gül olacak.
Külkedisi, pamuk pren(ses)im, kınalı yapıncak

teni gözyaşımla ıslanmış bir bez bebek
ana kuzusu, ev kızı, aileden tatlı bir yumurcak:
verdiğimiz emek...

Hayal gemisinde
düşler kuruyor külkedisinden pren(ses)ler
eteklerinde doğu roma, bir ötesinde persler
kelime avcısı, zaman yolcusu;
gözlerinde bir adam meçhule gider ve gelir
ellerimde kulakları çınlatan iniltiler, sesler.

Oturup insan yapmalı şiirlerden
el birlikte, omuz omuza, hep beraber
marifet nefese ses katabilmekse eğer
kurt düşürmeden kelebek olabilmek, hüner

Ayrılık çok ağırdır. Hani demirden leblebi
bildim evet, bu kadar özlermiş leb-lebi
Susuz çöller gibi kurumuşken, içim-de su
seninle mutluluk biraz hüzün, biraz da bu.

Eğrisi, doğrusu her şey an'dan
içimizde bilinmezlerin kurgusu
kurşun ve kan gibi koparırmış zamandan
yaralı yüreğime akan gözlerinin buğusu

buluttum, umuttum, akar su idim dindim.
görmezdim gördüm, bilmezdim, seni bildim:
uçmaya kararsız ve kanatsız bir melektin sen
kurt olmadan göklere özenmiş kelebektin sen
 
Velhasıl kelam;
evvel zaman içinde bir varmış sen,
bir de müsadenle var olayım ben
ve kalbur saman içinde bir yokmuş tüm evren...

Aşık aldanır

aşk bir ateştir, yananlar iyi bilir

kimileri cesur olur, ölür dirilir

atar kendini her yandım deyişte

bir ateşten yine başka bir ateşe

kimisi de bencileyin, ürker kaçar

hamdır, yanamaz tutuştuğuyla kalır

ucu közlenmiş kuru bir dal gibi naçar

med cezir manzaraları

dile gelip ansızın, öylesine bir an

uykumu yokluğunla böldüğün bir gece

içimdeki öfkeden kudurmuş hayvan

çelip aklımı, diyor ki kendince:

ya çek git buralardan, yak canını

ya sev bu gece delice, yak canını

nereye kadar

daha diyorsun ya,

hani yetmiyor diye

biraz daha, bir şans daha

oysa her defasında

son şansımız bu diye

daha sıkı tutunmalıyız hayata

Ayak izleri

üstüne basınca ürktüğün kadar
yere düşen ekmek kırıntılarının

biraz korkup çekindin mi acaba
basarken yüreğimin kırgınlıklarına

Budur işte

sözün ne anlamı kalır

yanımda olsan keşke

kelimeler ne kadar anlamsız

hiç konuşmasak da olur

geriye bir hay, bir huy
bir nefes verip, almak kalır.

yani her akşam işten çıktığımda

sevinçli bir telaşla geliyorsam sana

ya da sen coktan pişirip, bir kap erişte

benı beklıyorsan hani gözlerin kirişte
budur sevdiceğim budur, budur işte.